ਗ਼ਜ਼ਲ

ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲੋ ਮੋਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭੰਗ ਬਈ
ਲੋਕੀਂ ਜਾਪਣ ਜਿਵੇਂ ਉਡੀਕਣ ਜੰਗ ਬਈ

ਤਿੱਖੇ ਤਿੱਖੇ ਸਾਰੇ ਆਕੜਖੋਰੇ ਨੇ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਛੇੜੋ ਉਹੀ ਮਾਰੇ ਡੰਗ ਬਈ

ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਜਾਹਿਲ ਤੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਬੰਦੇ
ਅਕਲਾਂ ਬਾਝੋਂ ਵੀ ਨੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗ ਬਈ

ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬਾ ਏਦਾਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਗੂੰਜੇ
ਸੌਂਦੇ ਬਹਿੰਦੇ ਕਰਦਾ ਪੂਰਾ ਤੰਗ ਬਈ

ਜਾਨੋਂ ਮਾਰਨ ਤੱਕ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦੇ ਦਿੰਦੇ
ਰਾਖੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਦੰਗ ਬਈ

ਨੇਤਾ ਲੋਕ ਵੀ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੁਣਦੇ ਨਹੀਂ
ਜਿਹੜਾ ਬੋਲੇ ਉਸਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਟੰਗ ਬਈ

ਹੋਏ ਨੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵੀ ਅਦਭੁਤ ਬੜੇ
ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਬੰਦਾ ਜਾਵੇ ਸੰਗ ਬਈ

ਹਰ ਹੀਲੇ ਹੀ ਕੁਰਸੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨੀ ਹੈ
ਵਰਤਣਗੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਮਾੜੇ ਢੰਗ ਬਈ

ਗੁੰਡੀ ਰੰਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਤੇ ਲੁੱਚਾ ਲੀਡਰ ਹੈ
ਵਕਤ ਦਿਖਾਵੇ ਕੈਸੇ ਕੈਸੇ ਰੰਗ ਬਈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਭਾਵੇਂ ਫੁੱਲ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੰਮੇਰੀ ਉਮਰ ਕਦੇ ਵੀ ਹੋਈ ਨਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡਣ ਵੇਲੇ ਉਸਦਾ ਸਾਨੀ ਕੋਈ ਨਾ

ਨਿੱਘ ਵਫਾ ਦਾ ਮਿਲਦਾ ਨਹੀਓਂ ਕਿਸੇ ਬਣਾਉਟੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ
ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਭੋਰਾ ਵੀ ਖੁਸ਼ਬੋਈ ਨਾ

ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਜੋ ਹੰਭ ਹਾਰ ਕੇ ਅੱਧਵਾਟੇ ਹੀ ਰਾਹਵਾਂ ਵਿਚ
ਕਿੰਜ ਮਿਲੇਗੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਜੇਕਰ ਕੀਤੀ ਚਾਰਾਜੋਈ ਨਾ

ਨਫਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਬੋਲ ਉੰਨਾ ਦੇ ਤੀਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਵਿੰਨ ਗਏ
ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਇਹ ਪੀੜ ਅਵੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੋਰ ਸਮੋਈ ਨਾ

ਜਿਸਦੀ ਆਦਤ ਵਗਦੇ ਰਹਿਣਾ ਉਸਨੂੰ ਲੱਖ ਸਲਾਮਾਂ ਨੇ
ਠਹਿਰੇ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵਿਚੋਂ ਜਾਂਦੀ ਵੀ ਬਦਬੋਈ ਨਾ

ਗੁਰਬਤ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਭੁੱਖੇ ਨੰਗੇ ਮਰਦੇ ਲੋਕ
ਪੱਥਰ ਅੱਖ ਹਾਕਮ ਦੀ ਫਿਰ ਵੀ ਭੋਰਾ ਜਿੰਨਾ ਰੋਈ ਨਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)