ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਜੁਦਾ ਉਸਤੋਂ ਖਲੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਇਹਨਾਂ ਰੁੱਖਾਂ ਨੇ ਸੁੱਕਣਾ ਸੀ ਮੈਂ ਖੁਦ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ
ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਤੇਲ ਚੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਭਟਕਦਾ ਮਰ ਗਿਆ ਇੱਕ ਅਜਨਬੀ ਕੱਲ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਰੇ ਜੋ,
ਮੈਂ ਦਰ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਢੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਲੁੱਟ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਖਾ ਗਿਆ ਯਾਰੋ
ਕਿ ਸੰਗ ਉਸਦੇ ਖਲੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਉਹਨਾਂ ਰਸਤਿਆਂ ਤੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਨਾ ਸੀ
ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ ,ਚ ਟੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਆਰਜ਼ੂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ
ਨਾ ਕੋਈ ਬੀਜ ਬੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਮੇਰੀ ਚਾਹਤ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਤੋੜ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ
ਮੇਰਾ ਸੁਫਨਾ ਜੋ ਮੋਇਆ ਸੀ ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment